Ευθύνεται ο ειδικευόμενος ιατρός για ανθρωποκτονία από αμέλεια όταν
αναλαμβάνει περιστατικό εν απουσία του ειδικού ιατρού;
Το περιστατικό αφορούσε έναν κύριο που προσήλθε αργά το βράδυ σε Γενικό
Νοσοκομείο με οξείς πόνους στο όσχεο και στην κοιλιακή χώρα. Ανέλαβε το
περιστατικό ο ειδικευόμενος και σε συνεννόηση με τον ειδικό χειρούργο ουρολόγο
(διά τηλεφώνου) ακολουθήθηκε το πρωτόκολλο εισαγωγής διενεργώντας τις
απαραίτητες εξετάσεις. Εν τέλει υπεβλήθη σε χειρουργική επέμβαση. Σε αυτήν ο
ασθενής κατέληξε και όπως διαπιστώθηκε εκ των υστέρων εκείνος είχε υποστεί οξύ
έμφραγμα του μυοκαρδίου ήδη κατά την άφιξή του στο νοσοκομείο. Κατηγορούμενοι
ήταν ο ειδικευόμενος και ο ειδικός χειρούργος ουρολόγος. Το ζήτημα που υπήρχε
αφορούσε το πώς κατανέμεται η ευθύνη μεταξύ ειδικού και ειδικευόμενου, η
σημασία που έχει η περιγραφή του ιστορικού από τον ίδιο τον ασθενή κατά την άφιξή
του στα επείγοντα του Νοσοκομείου και η εξέταση του αιτιώδους συνδέσμου.
Κατά την υπεράσπιση του ειδικευόμενου γιατρού προβλήθηκαν οι εξής ισχυρισμοί:
1. Ακολουθήθηκε το πρωτόκολλο με βάση τις οδηγίες που δόθηκαν από τον
επιβλέποντα ειδικό γιατρό (έστω και διά τηλεφώνου).
2. Η διάγνωση ήταν δυνατή μεν από την άφιξη στο νοσοκομείο και από το
καρδιογράφημα, πλην όμως τα περιγραφόμενα συμπτώματα από τον ασθενή θα
μπορούσαν να οδηγήσουν και σε διαφορετική διάγνωση του καρδιογραφήματος,
ιδίως αν αναλογιστεί κανείς τους οξείς πόνους που βίωνε στα συγκεκριμένα σημεία.
3. Δεν υπήρχε ιστορικό μυοκαρδιοπάθειας στον ιατρικό φάκελο του ασθενούς.
4. Σε κάθε περίπτωση, ο ειδικός γιατρός που έχει την εποπτεία του περιστατικού
έφτασε στο νοσοκομείο κάποια στιγμή και εξέτασε εκ νέου όλα τα δεδομένα, ή
τουλάχιστον όφειλε να το κάνει με επιμέλεια.
5. Ακόμα και αν είχε λάβει χώρα σωστή διάγνωση του εμφράγματος, ο ασθενής θα
κατέληγε γιατί η ενδεδειγμένη επέμβαση ήταν δυσχερής και είχε χαθεί ήδη πολύτιμος
χρόνος κατά την άφιξη του ασθενούς στο νοσοκομείο, ενώ η υγεία του ήταν ήδη
επιβαρυμένη και από άλλες παθήσεις.
Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο αθώωσε τον ειδικευόμενο ιατρό, δεχόμενο ότι δεν
υπέπεσε σε κάποιο ιατρικό σφάλμα, αλλά αντιθέτως ακολούθησε πιστά τις οδηγίες
του ειδικού ιατρού, καθώς κρίσιμο μέγεθος για την ευθύνη του ειδικευόμενου είναι
είτε το εάν έκανε κάποιο ιατρικό σφάλμα, είτε εάν έκανε ανάληψη καθήκοντος κατά
εσφαλμένη εκτίμηση των δυνατοτήτων του. Ο χειρούργος ουρολόγος αθωώθηκε,
καθώς το δικαστήριο δέχτηκε τον ισχυρισμό περί μη συνδρομής αιτιώδους
συνδέσμου, επειδή ακόμη και εάν ακολουθούνταν η ενδεδειγμένη επέμβαση, το
αποτέλεσμα στο συγκεκριμένο χρόνο ήταν προδιαγεγραμμένο ήδη από την
καθυστερημένη άφιξη του ασθενούς στο νοσοκομείο, ενώ απέρριψε τη θεμελίωση
της διακοπής αιτιώδους συνδέσμου και στο ότι η υγεία του ήταν ήδη επιβαρυμένη
από άλλες παθήσεις, γιατί αυτή από μόνη της δεν θα οδηγούσε με ασφάλεια στο
συμπέρασμα ότι ο ασθενής θα κατέληγε (υποθετική αιτιότητα).